این فیلم بر اساس یکی از افسانه های هندی ساخته شده. توضیحات خود فیلم گویای داستان فیلمه. البته پونزده دقیقه اول. از نظر اینکه ارزش دیدن داره یا نه باید بگم اصلا نباید انتظار دیدن یه فیلم آبکی هندی رو داشته باشین. این فیلم خیلی خوب بیننده رو با داستان فیلم همراه میکنه. پیشنهاد میکنم حتما ببینید.

بسیار تا بسیار فیلم سطح پایینی بود. فیلم شروع خوبی داره ولی همینجور آدما یکی یکی تو فیلم بدون مقدمه چینی میمیرن! همینجور داری فیلمو نگاه میکنی یهو میبینی یکیشون نیست، باید خودت تشخیص بدی که مرده! داستان فیلم هم درمورد رسوایی و اینجور چیزا نیست، شخصیت زن داستان ما از زمان بچگی عاشق پسر همسایه میشه، پسر همسایه هم عاشق دختره اس ولی عشقشو درون خودش سرکوب میکنه و الا آخر... فیلم هیچ هدف خاصی رو دنبال نمیکنه، برای یه بار دیدن هم توصیه نمیکنم.

حیوونارو که نمیتونن نجات بدن چون عاقبتشون مشخص نیست. منظور مترجم نجات یهودیا از اردوگاه نازیاست. این وسط یه سری داستانای عشقی هم اتفاق میفته که درست و حسابی ساخته و پرداخته نشدن. متأسفانه کارگردان خیلی سطحی کار کرده. مخاطب رو عمیق نمیتونه با موضوعات فیلم درگیر کنه. من تحت تأثیر فضا و احساسات فیلم قرار نگرفتم.

خیلی فیلم خسته کننده ایه. ریتمشم خیلی کنده. کارگردان رو هر سکانسی نزدیک پونزده تا سی دقیقه وقت گذاشته. فرشته مهربون که سیاه و کچله! گربه نره هم بر خلاف چیزی که تو ذهنمونه که باید چاق و خنگ باشه لاغر و لاله! آخرشم پینوکیو تبدیل به آدم نمیشه! تام هنکس واقعا خیلی ضعیف بازی میکنه، یه دانشجوی ترم یکی تئاتر بهتر از ایشون میتونه این نقشو بازی کنه! بدترین و ضعیف ترین نسخه ای که از پینوکیو میتونین ببینین همینه. در کل نظرم اینه که نبینین، ولی اگه دیدین از مغزتون شیفت دیلیتش کنین. فیلم ماندگاری نیست