خب عزیز دل، جک ریچر همینه دیگه! کسی که در پادگان ارتش به دنیا آمده و تمام زندگیش از یک پایگاه به پایگاه نظامی دیگه در حال سفر بوده و وقتی به سن درست رسیده، وارد ارتش شده و تبدیل به پلیس ارتش شده و بعد با درجه بالا بازنشسته کرده خودشو! یک شخصیت کاملا نظامی، خونسرد و شدیدا بی‌رحمی داره. شوخی هایی که به کار میبره هم بیشتر برای دست انداختن و تحقیر دیگران هستش و کلا یک شخصیت عجیب و غریبه که نمیشه دوستش نداشته باشی! ادم احساساتی هم نیست! اونی که تام کروز بازی کرده، چندان درست و دقیق نیست و لی چایلد یک شخصیت هیجان زده و پرشور و نشاط ننوشته! یک شخصیت بسیار خونسرد نوشته که خودشو باهوش ترین شخصیت معرفی میکنه. ریچر در یک کلام، شخصیت درون گرایی هستش و همه اینا در کتاب قتلگاه به خوبی گفته شده!

سریال ریچر بر اساس کتاب های لی چایلد ساخته میشه! هر فصل داستان یک کتابه و لی چایلد هم کلی کتاب نوشته پس میشه امیدوار بود با تعداد بیننده بالا، این سریال کلی کتاب رو پوشش بده که هر کدوم با هم فرق دارن! در مورد فصل اول خدمتت عرض کنم که بر اساس کتاب اول لی چایلد از این مجموعه است به نام "قتلگاه" که برخلاف سایر کتاب های جک ریچر، از دید اول شخص نوشته شده و ما برای اولین بار با ریچر، شخصیتش و کلا توانایی هاش آشنا میشیم. کتاب قتلگاه نوشته ریچر، خیلی بی‌رحمانه بود و امیدوارم سریالش هم این بیرحمی رو نشون داده باشه و کلا امید زیادی به سریال ریچر هست چون شخصیت بسیار جالبی داره!

چه میکنه آقای تیلور شریدان! کارش رو با سیکاریو شروع کرد و حالا یکی از بهترین نویسنده ها و سازنده های ژانر وسترنه! از یلواستون که جای هیچ توصیفی نداره تا این سرزمین نه غرب وحشی وحشی! واقعا جای یکی مثل شریدان برای زنده کردن ژانر وسترن با اون نگاه عالیش به تمام مسائل و اون قلم عالیش به خصوص در دیالوگ نویسی، مدت ها خالی بود!

صرفا جهت اطلاع، جورج لوکاس خودش از تلماسه فرانک هربرت کپی زده و نه اینکه تلماسه از کسی کپی زده باشه. وقتی تلماسه توسط هربرت نوشته شد، اون زمان آزیموف داشت مجموعه بنیاد رو مینوشت که انتشار تلماسه در همون زمان سروصدای زیادی به پا کرد. استار وارز کپی زده شده از تلماسه است و نه تلماسه کپی زده شده از استار وارز. دوم اینکه، استار وارز کتاب نداره. صرفا کتاب مصور داره که بعد از سه گانه دوم جنگ ستارگان شروع به انتشار کرد.

بعنوان کسی که رمان فرانک هربرت، «تلماسه» و «مسیحای تلماسه» رو خوندم باید خدمت دوستانی که کامنت میدن فیلم بد بود و اصلا خوب نبود، عرض کنم که به شما آدرس اشتباهی دادن. شما انتظار جنگ ستارگان داشتید و سای فای پاپ کورنی داشتی که توش جوک باشه و لحظات خوشی باشه یا مثل ارباب حلقه ها اکشن و این جور چیزها باشه که در دونی هربرت اینطور نیست. تلماسه بخاطر این مشهوره که برخلاف آثار سای فای زمان خودش حرکت کرد و بخاطر این مشهوره که بیشتر یک اثر مفهومی و نمادین شناخته میشه و بیشتر بخاطر مفهوم منجی گرایی‌ خودش شناخته میشه. هربرت در کنار اینا، از مسائل محیط زیستی صحبت کرده که تا همین امروز هم یکی از چالش های انسانی به حساب میاد. مفاهیمی که در تلماسه وارد و استفاده شده، اصلا و ابدا پاپ کورنی نیست و برخلاف جنگ ستارگان حفره داستانی نداره. شما از جنگ ستارگان لذت میبری چون براتون حفره داستانی اهمیتی نداره و اوقات خوش براتون مهمه و کما اینکه جنگ ستارگان، جنگ ستارگان شد چون در زمان خودش نمونه بود. تلماسه مثل بلید رانر میمونه یعنی سای فای حماسیه. حماسی چیه؟ در سینما یعنی تصاویر از اهمیت بیشتری برخوردار هستند. ویلنوو مجبور بود که فیلمش رو به این شکل بسازه چون اگر تلماسه دو قسمتی نمیشد، دوباره باید مضخرف لینچ رو میدیدم. فیلم تا حد خوبی تونسته کتاب رو پوشش بده. بعنوان کسی که کتاب رو خوندم باید خدمت دوستان عرض کنم که اشتباه از سوی وارنر هستش تا کارگردان. باید دو فصل یا حتی سه فیلم (مسیحای تلماسه) بهم فیلمبرداری میشدن و مثل اونجرز اینفینتی و اند گیم با فاصله شش ماه اکران میشدن ولی وارنر بخاطر مسائل مالی و گندی که لینچ زده بود و میدونست تلماسه مثل جنگ ستارگان نیست، این ریسک رو نکرد. اونایی که سای فای معناگرایانه دوست دارن، میتونن این فیلم رو درک کنن. تلماسه حتی کتابش هم پاپ کورنی و فست پیس نبود و هر فصلش کلی دیالوگ و کلی مونولوگ داشت. برای ختم کلام عرض کنم که تلماسه بعنوان "های سای فای" یا سای فای بالا رده که از پاپ کورنی ها جدا میشه، شناخته میشه. در رده های سای فای ما بلید رانر رو داریم. اینکه از فیلم خوشتون نیومده مقصر شما نیستید، بهتون آدرس اشتباهی دادن. ویلنوو گفت فیلم حماسی ساخته و درست هم گفته. شما اندازه طراحی صحنه و ... رو ببینید همینا فیلم رو حماسی میکنه، مثل فیلم لورنس عربستان.

فیلمی کاملا شریدری هستش. شریدر بیشتر بخاطر فیلمنامه راننده تاکسی و فرست ریفورم و حالا این شناخته میشه. جهان این سه شخصیت شباهت های بسیاری بهم داره. به نظرم شریدر در دو فیلم آخرش بازگشتی به راننده تاکسی داشته و داستان رستاخیزی شخصیت های داغدار یا گذشته‌ای تیره رو به تصویر کشیده. فیلم باب سلیقه هر کسی نیست ولی شخصا اون رو اثری هنرمندانه، زیبا و تاثیرگذار میدونم که مخاطب رو به فکر وادار میکنه. ویژگی شریدر همیشه نقدهای سیاسی اونه. چه میخواد راننده تاکسی و جامعه مسموم نیویورکی باشه و چه فسادهای شخصیتی و سیستمی در فرست ریفورم. شریدر در شمارنده کارت هم دوباره نقد سیاسی و اجتماعی ولی به سبک خودش و متفاوت داره. کسایی که فرست ریفورم رو دوست داشتن، احتمالا عاشق این فیلم هم میشن. شمارنده کارت، یکی از فیلم های بسیار خوب سال 2021.

هر فیلمی از شریدان آمد واجبه که دیده بشه! نظر منتقدها و نمره ها مهم نیست چون باید ببینید! بینش شریدان ترکیبی از سبک ادبی کورمک مک کارتی و سینمای برادران کوئن هستش!

این فیلم، فیلم بسیار خوبیه! البته نه برای دیدن، بلکه برای مقایسه و درجه بندی یک فیلم اشغال به تمام عیار! یعنی طراحی کاستوم های این فیلم، بدترین چیزی بود که من دیدم! وقتی بچه بودیم، شمشیر بازی یا هر بازی دیگه ای میکردیم، کاستوم ما بهتر از این فیلم بود. سوالم اینکه: چطور بازیگری مثل بروس ویلیس با این سطح امکانات بازی میکنه؟ به غیر از مشکل مالی چیز دیگه ای به ذهنم نمیرسه! این فیلم به شکل خارق العاده عالیه برای چرت و حروم کردن حجم اینترنت

حضرت عشق: سرالکس فرگوسن بزرگ و دوست داشتنی!

امتیاز پایین این فیلم بخاطر اینکه تام کلنسی نوشته هاش همین طوره! کلنسی داستان های پیچیده نظامی و اطلاعاتی مثل لی چایلد یا لوکاره نمینویسه ولی همه چیز کتابش ساده است در عوض نوشته اش انقدر جذاب و پر از اکشن و برخوردهای هیجان انگیز هستش که خواننده رو تا اخر میبره! مثلا نبود عمق شخصیتی یا یکسری اتفاقات عجیب تو خود فیلم، ممکنه غیرمنطقی و بسیار بد باشه ولی در کتاب، خوانده قبول میکنه! نوشته های تام کلنسی بخاطر اکشن و حالت تاکتیک های نظامی که به شکل گروهی روایت میشه، جذابیت و شهرت داره و نه قاعده عقلانی و منطقی بودن! بخاطر همین اگر دنبال اکشن های منطقی هستید و میخواید توش باگ نباشه، بیخیال این فیلم بشید ولی اگر واقعا از سبک نوشتاری خود تام کلنسی و به خصوص نسخه های اکشنش خوشتون میاد، این فیلم رو ببینید! البته این فیلم تغییراتی در بخش هایی داشته به طور مثال داستان کتاب خود تام کلنسی مربوط به جنگ ویتنام میشه و تو این فیلم بنابر شرایط حال حاضر و سال 2021 تغییراتی اعمال شده! این فیلم به طرفدارهای تام کلنسی پیشنهاد میشه و بازم میگم، انتظار یک فیلم اکشن و تریلر مثل «سیکاریو» دنیس ویلنوو نداشته باشید!