داستان یک معلم موسیقی که زندگی خود را از دست می دهد اما روح خود را کشف می کند.

پیت داکتر 3 فیلم مدرن ساخت که به کلاسیک های پیکسار تبدیل شده اند: Inside Out ، Up و Monsters Inc. بنابراین وقتی درمورد آخرین فیلمش" روح" صحبت میکنیم در مقایسه با فیلمهای قبلی اش بجای اینکه بگوییم عالی است میگوییم : "فقط خوب است" به این دلیل که او را با فیلم های عالی میشناسیم, نه فیلم های متوسط. Soul قابل پیش بینی به نظر می رسد! به این معنا که کارگردان سعی نکرده ساختارشکنی کند و ریسک کند مانند فیلم های قبلی اش. مطمئناً, این فیلم از نقطه نظر زیبایی شناختی از احساسات و تاثیرگذاری زیادی برخوردار است, اما هر فیلمی که بخواهد در مخاطب تاثیر بگذارد به سبکی تهاجمی تر از آنچه یک فیلم انیمیشن سنتی ارائه می دهد نیاز دارد بنابراین Soul یک فیلم انیمیشنی سنتی خانوادگی نیست (همچنین لازم به ذکر است که کارگردان اصلی سول مانند بسیاری دیگر از فیلم های پیکسار همکاری خلاق بنام کمپ باورز دارد).

این فیلم داستان مرد میانسالی را روایت می کند که پس از یک تصادف که تقریباً منجر به کشته شدنش می شود, دچار بحرانی روحی و روانی می شود. او یک معلم موسیقی 40 ساله است که به صورت نیمه وقت در مدرسه ای در شهر نیویورک کار می کند و موقعیت خوبی به عنوان پیانیست جاز پیدا نکرده است, او حتی به دنبال شهرت و ثروت نیست فقط دنبال یک فرصت برای نواختن در یک گروه محلی است.
فیلم ژانری مملو از قهرمانانی شجاع و البته اسرار آمیز است که مانند اکثر فیلم های قهرمان محور, بیننده میتواند بازتابی از خود را در وجود شخصیت اصلی فیلم ببیند, آن را حس کند و به آن عشق بورزد.
این فیلم درباره دو روح است: جو که هرگز نمی خواهد بمیرد و روحی دیگر بنام 22 که قبل از متولد شدن از زندگی واهمه دارد, بنابراین حتی نمی خواهد به دنیا بیاید. دوستان نامتناسبی که در نهایت به یکدیگر کمک می کنند تا درس های مهمی را در این راه بیاموزند و این فرمول بخش جدایی ناپذیری از بسیاری از فیلم ها است, به ویژه فیلم های پیت داکتر که همه آنها دارای دو شخصیت هستند که برای انتقال مفهوم از طریق یک مسیر تأثیرگذار و احساسی بهره میجویند.
هیچ یک از شخصیت ها از جذابیت, شوخ طبعی و پویایی که در قهرمانان دیگر Pixar می بینیم برخوردار نیستند , به عنوان مثال 22 جذابیت Joy در Inside Out را ندارد و جو به شخصیت هایی مانند کارل فردریکسن در Up نمی رسد.

روح جو پس از تصادفی کشنده به "Great Beyond" اعزام می شود. منطقه ای کیهانی و وسیع که روح ها قبل از رفتن به سمت نور سفید به در آنما صف می شوند. جو برای مرگ آماده نیست, بنابراین سعی میکند از این منجلاب فرار کند! در حین فرار به یک منطقه ی کیهانی دیگر معروف به The Great Before می افتد.

The Great Before کمی شبیه به صحنه کمدی متافیزیکی «دفاع از زندگی تو» آلبرت بروکس است. آنجا قوانین و رویه های خاص خود را دارد و بخشی از یک اکوسیستم معنوی بزرگتر است که در آن اتفاقات خاصی برای برای اتفاقات جدیدتر باید رخ دهد. شخصیتها در این منطقه دو بعدی هستند,تغییر شکل میدهند و جنس آن ها از نور ظریف نئون است
پیام اصلی فیلم روشن است: "به ارواح تازه کمک کنید تا آنها بتوانند استعدادشان را کشف کنند و در نتیجه در زندگی شاد و مثمر ثمر در زمین واقع شوند."
نظر بسیاری از منتقدین این است که فیلم داستان پیچیده ای دارد که چند ایده ی مختلف را دنبال میکند و گاهی این ایده ها باهم در تضاد هستند اما با این حال این فیلم توانسته تحسین تماشاگران را به خوبی جلب کند و مورد استقبال قرار گیرد.

مقایسه ی این فیلم با Coco کار سختی است! زیرا با وجود تشابهات داستانی, از لحاظ غنی بودن موسیقی, پویایی داستان, تاثیرگذاری و... تفاوت های فاحشی باهم دارند.
این فیلم با فیلم های دیگر ژانر خود مثل (Inside up) نیز مقایسه نمیشود! به عبارتی این فیلم در ژانر خود "عالی" است اما در مقایسه ی کلی نمیتواند بین فیلم های عالی قرار بگیرد.
در پایان ، متوجه می شویم که جدایی بین جسم و روح بخشی اساسی از فیلم Soul است ، بنابراین لازم به ذکر است که داستان وقتی از جهان فیزیکی زنده صحبت می کند قویتر و متمایزتر از وقتی است که دنیایی دیگر با تفاوتهای بنیادی را نمایش میدهد; به این معنا که Soul وقتی به زمین فرو می رود بسیار سرزنده تر به نظر می رسد.
از نظر به تصویر کشیدن صحنه های نوازندگان موسیقی جاز نیویورک و فضای طبیعی که به شکلی پر جنب و جوش مجسم شده است، با نمایشی خیره کننده و واقع بینانه از شخصیت ها و مکان ها ، فیلم عالی عمل کرده است.
از آنجا که جاز نقش برجسته ای در فیلم ایفا می کند ، موسیقی در Soul خارق العاده است ، جان باپتیست و همکارانش با ارائه موسیقی ساده ولی تاثیرگذار ، موسیقی متنی قوی پدید آورده اند.
سول اولین فیلم پیکسار است که شخصیت اصلی فیلم را یک شخصیت آفریقایی-آمریکایی بازی می کند البته استفاده از نژادهای مختلف در فیلمهای کمپانی پیکسار به وفور مشاهده شده است. کم بوورز کسی است به کارگردانی و نویسندگی فیلم کمک کرد ، یک روزنامه نگار آمریکایی آفریقایی تبار که تبدیل به فیلمنامه نویس شد و در مورد چگونگی ساختن شخصیت های سیاه پوست و به کارگردان مشاوره میدهد. شخصیتی مانند نوازنده موسیقی جاز ، Dorothea Williams (با صدای عالی آنجلا باست) بسیار جذاب به نظر می رسد و حضوری خیره کننده مانند یک فیلم واقع گرایانه دارد.
با اینکه با توجه به کارنامه ی کارگردان این فیلم انتظار ما را به عنوان اثری از پیت داکتر برآکرده نمیکند اما فیلمی نیست که ارزش پیشنهاد کردن به دوستانتان را نداشته باشد.