نقد و بررسی فیلم:
"Wonder Woman 1984"
ترکیبی از "سوپرمن، احساسات و ماجراجویی"

فیلم زن شگفت انگیز 1984 به کارگردانی پتی جنکینز و نویسندگی جنکینز، جف جانز و دیوید کالاهام پس از سه سال انتظار ۲۵ .DEC در HBO max و سینماها اکران شد.
به اذعان بسیاری از منتقدین این فیلم میتواند پایانی جذاب و دلچسب برای یک سال خسته کننده از سینما باشد.
روزی، قبل از اینکه کسی از سینمای جهانی چیزی بداند و سینما تا این حد گسترده شود فیلم های ابرقهرمانی تنها به عنوان سرگرمی های مخصوص تعطیلات تابستانی به شمار می آمدند. با اینکه فیلم های کمیک بوک و مجموعه های بزرگ اکشن طرفداران زیادی کسب کرده بودند، این فیلم ها نیز مستقلانه رشد میکردند. برهمین اساس، Wonder Woman 1984 فیلمی است که پتی جنکینز با تاخیر در دنباله ی فیلم خارق العاده داستان اصلی “Wonder woman 2017” منتشر کرد.
فیلم، یک ماجراجویی تازه متمرکز بر احساسات یک شخصیت زن (با بازی گَل گَدوت) و پایانی جذاب برای یک سال خسته کننده سینما است.
در ابتدا Wonder Woman 1984 قرار بود در پایان سال 2019 پخش شود اما با تعویق چند ماهه روبرو شد، سپس با بدشانسی به تعطیلی سینماها برخورد. ولی سرانجام در تاریخ جمعه ۲۵ دسامبر در سینماهای ایالت متحده و HBO max به مخاطبان عرضه شد.
قسمت قبلی علی رغم موفقیت های فراوان، بار فصل آخر را به دوش کشید، که تحت تأثیر جلوه های بصری بیش از حد میزان موفقیت آن را کمتر شد. ضعف های فیلم Wnoder Woman 2017 ساخته شده است که کارگردان میبایست قسمت بعدی را به نحوی بسازد که بر پایه نقاط قوت باشد و از تکرار اشتباهات گذشته جلوگیری کند و Wonder Woman 1984 این آرزو را برآورده می کند. قسمت دوم فیلمی پرهیجان از داستان پرنسس دایاناست که تمام نظرها را به عنوان سرگرم کننده ترین فیلم مدرن جلب می کند، تم آن به نحوی است که فضای تیره فیلم را با قهرمانانی به سبک عصر طلایی ابرقهرمانان جایگزین می کند.
Wonder Woman 1984 شبیه به آثار Netflix ، دهه ۸۰ میلادی را با مدل موهای کلاسیک، لباس های بزرگ و جاه طلبی ها به نمایش میگذارد.
پس از مقدمه ای نفسگیر در جزیره مرموز “تمیسکیرا” در سکانس های ابتدایی فیلم در سال ۱۹۸۴ با شهر واشنگتن دی سی روبرو میشویم . این حرکت تغییراتی در ساخت فیلم و فیلمبرداری با تصاویری نرم، تغییر رنگ و تغییر عکس و همچنین عکس های دوربین مشابه فیلم های چهار دهه پیش به همراه دارد. عملکرد شخصیت های غیر اصلی بیش از حد مورد توجه قرار می گیرد و موسیقی متن فیلم هانس زیمر فضایی هیجان انگیز شبیه به فضای موسیقی های جان ویلیامز ایجاد می کند.

وقتی Wonder Woman در نگاه اول با مونتاژ کم عمق شروع می شود، متوجه می شویم که جنکینز در تلاش است تا از دوران سینمای ابرقهرمان کریستوفر ریوز تقلید کند. اگرچه این سبک کارگردانی در حال کمرنگ شدن است، اما نوستالژی آن دوره، به ویژه سوپرمن 2 که در سال 1981 اکران شد، در کل فیلم ادامه دارد و بسیاری از ایده های آن را فرا گرفته و آن را چاشنی فیلم مینماید.

در حالی که داستان اصلی رابطه ی نزدیکی با فیلم های ابرقهرمانی قدیمی دارد، اما بطور گسترده تر نیز از فیلم های معروف دهه 1980 الهام می گیرد، که در آن عناصر به صورتی لطیف دستکاری می شوند! البته گاهی برای لحظاتی کوتاه!

استفاده از این عناصر قدیمی باعث می شود که فیلم مسیر سنتی تری نسبت به بقیه فیلم های DC Universe داشته باشد و فیلم را از نظر ساختار کلاسیک کند. اما این فیلم با زیرکی از تصاویر اغراق آمیز CGI که در پایان فیلم قبلی Wonder Woman (زن شگفت انگیز ۲۰۱۷) احساس دلگیری ایجاد می کرد، جلوگیری می کند. بنابراین بعنوان یک فیلم ابرقهرمانی، سبک ساده تری را نسبت به قسمت قبلی دارا می باشد که با داستان و هدفی آرمانی، ما را به یاد داستان های افسانه ای می اندازد که داستان های کمیک ابرقهرمان به آنها مدیون هستند.

اما این بدان معنا نیست که جنکینز اصلا تمایلی به جلوه های اکشن ندارد. به نظر من، این بهترین عملکردی است که است که ما برای دیانا شاهد هستیم. در سرتاسر فیلم تصویرسازی گَل گَدوت از "زن شگفت انگیز" از نظر حرکات بدنی در بهترین شکل است.

مشابه نحوه برخورد برادران روسو با کاپیتان آمریکا، تیمی که با گادوت کار می کند می فهمد که چگونه زبان بدن را در تمام حرکات Wonder Woman به کار ببرد! بسیاری از لحظات صحنه های اکشن فیلم را می توان متوقف کرد، از آن عکس گرفت و به عنوان یک پس زمینه ی عالی برای استفاده در فتوشاپ و... استفاده کرد! که این امر به دلیل شفافیت و رنگ روشنایی شب و زوایای واضح انتخاب شده توسط متیو جنسن فیلمبردار است.

عملکرد احساسی گادوت همان چیزی است که WW84 را به یک فیلمِ کامل تبدیل می کند. از آنجا که عشق و علاقه نیروی محرک او هستند، اخلاق و احساس وظیفه را که در شخصیت هایی مانند کلارک کنت و استیو راجرز دیده ایم به او اضافه کنید و به رفتار او جدیّت ببخشید تا جهان را نجات دهد. Wonder Woman 1984 داستانی مبتنی بر نتیجه ی تنهایی طولانی مدتی است که دیانا در زندگی تجربه کرده است.
تنهایی و رنج!! چیزی که گادوت به زیبایی آن را با اشک، ولی مصمّم كنترل می كند.

و درست مثل دیگر قهرمانان تسخیر ناپذیر ، او نیاز دارد تا این ترس ها و دردهای روح خود را آشکار کند تا آسیب ببیند!! همه ی اینها به سادگی در داستان جای میگیرد و داستان با اتکا به همین مسائل در جریان است، اما لحظه چالش برانگیز ماجرا نتیجه ای قدرتمند دارد.

شخصیت پدرو پاسکال (ماکسول لرد)، نمایانگر مردی است که از تحمل فرصت طلبی ها و جاه طلبی های دیگران را ندارد زیرا او باید موفق، ثروتمند و قدرتمند باشد! زیرا موقعیت پدرش اینگونه اقتضصا میکند. سایه هایی از Lex Luthor از سوپرمن 2 وجود دارد که احساس نوستالژی نسبت به ژانر کلاسیک داستان را تقویت می کند. اما نمی توان انتقادات معاصر را نادیده گرفت: شخصیت شرور داستان یک تاجر حقه باز و شخصیت مشهور تلویزیونی است که آرزو دارد قدرت فراتری را بدست آورد، با جاه طلبی برای رسیدن به مقام ریاست جمهوری در نوع خود یادآور رئیس جمهور مستعفی ایالات متحده است.

شخصیت کم تأثیر در اینجا کریس پاین است، بازیگر نقش استیو ترور که یک نقش عادی را بازی می کند. در حالی که حضور او در طول داستان پررنگ است ولی برای دیانا انگار شخصیتی بیشتر از یک کاراکتر عادی دارد. اما بطور کل حضور او در صحنه ها آنقدر ضعیف است که به راحتی می توان وجود او را به کلی فراموش کرد.

البته استیو ترور شخصیت جذابی دارد که در سریال Star Trek بسیار دیده ایم و از هنر او نیز در Into The Woods تا حد زیادی بهره برداری شده است، بنابراین ای کاش سناریو از او بهتر استفاده می کرد. در نهایت میتوان گفت حضور او برای کمک به دیده شدنِ بیشتر شخصیتهای دیگر فیلم بوده است.

علی رغم گریزهای زیاد به دهه 1980، Wonder Woman 1984 از نظر زمان بندی مانند فیلم های مدرن امروزی دوساعت و نیم است. اگرچه به نظر نمیرسد طولانی باشد اما به زعم نویسنده ممکن است این مدت زمان توجیه پذیر نباشد و ساعت اول با سرعت کمتری از حد لازم پیش می رود. این به این معنی نیست که فیلم وقت خود را در صحنه های غیرضروری تلف می کند، اما اگر فیلم در دست تدوین گر کم حوصله ای بود، می توانست بدون از دست دادن صحنه های مهمی که بیشترین کاراکتر را در نیمه اول فیلم می گذراند، تا دقیقه ی 120 فیلم را بهبود ببخشد و به روانتر شدن جریان فیلم کمک کند.