همون طور که قبلاً هم گفته شده، با اینکه در ایران دوبلور های عالی داشته و داریم ولی دوبله ایران درکل خیلی ایرادات و مشکلات داره و بنظرمن خوب نیست. یکیش همین‌که شما فرمودیه و علاوه بر اون گند زدن به موزیک و افکت های صوتی اصلی که قبلا بیشتر رخ میداد، ترجمه های بد و پر از غلط، تحریف متن اصلی و چیزی که الان بنظرم بزرگترین معضلش هست، این رقابت کاذب و مسخره که هر فیلم به جای اینکه یه دونه دوبله خوب داشته باشه، سه چهارتا دوبله بد داره و همه هم میخوان با عجله منتشر کنن و حتی کیفیت پرده‌ای دوبله میکنن! بعید میدونم هیچ جای دنیا اینطور باشه، اون زمان که یه دوبله برای صدا و سیما میشد و سانسور بیشتر داشت و یه دوبله هم برای پخش خانگی با سانسور کمتر میومد حداقل در چهارچوب ساختار این نظام میشد گفت منطقیه ولی نمیفهمم الان یه دونه گپ فیلم میده بیرون، یدونه فیلمو، یدونه ساند فیلم، یدونه نماوا، یه دونه سورن، یه دوبلور میگه من فقط با فلان استودیو کار میکنم، یکی دیگه میاد با همه کار میکنه. کیفیت کارا اکثراً پایینه و نماوا که مثلاً با صبر و حوصله بیشتر کار میکنن و منتشر میکنن هم آخرسر چیز آنچنان خفنی منتشر نمیکنن! من از مدت‌ها پیش از دوبله ایران قطع امید کردم حقیقتش

*"اسپویل** من همیشه فکر میکردم برداشت تیم برتون از پنگوئن خیلی دارکه ولی این واقعا رودست اون زد. طرف رسماً هیولا بدنیا اومده! یکم یاد شخصیت کوین تو فیلم we need to talk about Kevin افتادم! حتی مخاطب هم فریب داد که فکر کنیم جنبه های انسانی داره ولی در آخر تنها ویژگی انسانیش که عشقش به مادرش بود با اون سکانس آخر معلوم شد اون هم یه چیز بیمارگونه هست. از اونها که میشه باهاش ادعا کرد جاش به جای بلک گیت توی آرکام هست! استاد فریبکاری و بهره کشی از دیگران. حتی من الان مطمئنم سوییچ ماشینش هم عمدا از ویک نگرفت چون میدونست همون ماشین یجورایی راه برگشتش به سمت خودش میشه. سریال واقعا خوبی بود، نذاشت خلأ وجود یه شخصیت هیرو تو ذوق بزنه و داستان یه ویلن کاملا دارک رو یجوری پیش بردن که مخاطب اونجوری که دوست داره یه آنتی هیروی دوست داشتنی برنده بشه ازش طرفداری کنه ولی آخر نشون بده طرف در حقیقت یه هیولای تمام عیاره. کاش اون تاد فیلیپس احمق هم یه همچین مسیری رو با جوکر ۲ انتخاب میکرد.

amirkhansky من از شما شرمنده بخاطر حرفی که میخوام بزنم؛ هرکس حق داره سلیقه خودشو داشته باشه ولی خیلی اعتماد به نفس میخواد با پروفایل فیلم هندی همچین چیزی در مورد جوکر 2019 بگی! اولا اوایل اکران رسانه ها خیلی هاشون تمام تلاششون رو کردن تا فیلم رو کوچک جلوه بدن چون فکر میکردن با محتوایی که از تریلر ها یه عده برداشت کرده بودن و جو اجتماعی اون موقع، این فیلم باعث شورش میشه. دوما خودم چهار بار دیدمش چون بازی فینیکس رو خیلی دوست داشتم، موزیک فیلم از نظرم شاهکار خالص بود، مسیر روایی فیلم رو خیلی پسندیم و با برخی جنبه های روانشناختی، مطالعه شخصیتی و اتمسفر فیلم احساس نزدیکی کردم پس نمیدونم از چی حرف میزنی جناب!

طبیعتاً انتظار نبود که برای این جوکر هم مارگو رابی رو بیارن و بازی لیدی گاگا هم به خودی خود مشکل نداره، مشکلش اینه ظاهراً به صرف حضورش باعث شده فیلم موزیکال بشه! به عبارتی گویی تهیه کننده ها گفتن چون طرف خواننده هست باید حتما تو فیلم بخونه! نتیجه یه عالمه سکانس موزیکال بیهوده هست که جایی در چنین فیلمی ندارن و در کنار یه فیلمنامه مزخرف و ظاهراً تنفر شدید کارگردان از کاراکتر اصلی خودش، این فیلم رو به فنا دادن!

**اسپویل** تاد فیلیپس چنان شخصیت جوکر رو تو این فیلم لجن مال کرد که گویی اصلا پشیمون بوده که از اول فیلم جوکر رو ساخته! دیگه الان وقت نشون دادن بدبختی نیست، خیر سرش یارو جوکره، بذارید چهارتا بدبختی هم اون به بار بیاره! تو فیلم قبلی همه این مصیبت هارو دیدیم ولی اینجا باز نشون میدن که طرف رو تو سرش میزنن و تحقیرش میکنن و تو زندان بهش تجاوز میکنن و زید نمیتونه داشته باشه و آخرشم مثل سگ میکشنش باو حداقل بذارید یه تار موی همون جوکر یک تو تنش باشه و بزنه با یه تیغی یا تیکه شیشه‌ای چیزی اون نگهبانارو آش و لاش کنه که دل آدم یخورده خنک شه!!! فیلم ناامید کننده بود و هرچی بیشتر درموردش فکر میکنم ناامید تر میشم. حیف این بازیگرا و این آهنگساز و این همه پول که حیف این دنباله غیرضروری شد

با دوش بیشتر حال کردم. این قسمت از نظر کشت و کشتار و خشونت اون چیزی که طرفداران این فیلم ها میخوان رو تماماً ارائه میده و خلاقیت زیادی تو شیوه اجرای قتل ها به کار رفته. دیوید هاوارد تورنتون در نقش آرت همچنان معرکه‌ست و لورن لاورا هم در نقش پروتاگونیست بازی قوی ‌ای داره. فیلم ولی از نظر روایی بیشتر به قسمت دو و نیم می‌خوره تا قسمت سه. سوالات کمی پاسخ داده میشن و بجاش کلی سوال تازه ایجاد میشه، کلی موقعیت و لحظه کلیشه ای داره که بارها دیدیم، داستان هم نصفه نیمه تموم میکنن و از اون مدل فیلم هاست که آخرش رسماً بهت میگه دوسال دیگه برگرد واسه ادامش! دنباله های بیشتری در راهه که خب البته از این ژانر وقتی فیلما تا این حد از نظر تجاری موفق میشن انتظار دیگه‌ای هم نمیره. همین قسمت بیست و هشت برابر بودجه‌اش فروش کرد و احتمالش هست وقتی به قسمت پنج و شیش برسن دیگه برند تریفایر در حد یه فرنچایز جریان اصلی هالیوودی بزرگ میشه.

برای خنگ بودنش کفایت میکنه نه ضعیف بودنش!

کلا دوبلور خوب برای ساول/جیمی انتخاب نمیکنن که صداش بهش بیاد. میثم نیکنام در مقایسه با ورژن اصلی خیلی لاتی حرف میزد و حکیمی هم تو دوبله جدید خیلی خشک و رسمیه. قبل از اینکه برکینگ بد دوبله بشه من همیشه تصور میکردم ایده آل ترین گزینه برای ساول گودمن منوچهر والی زاده هستش، بعد از اونم یا چنگیز جلیلوند خدابیامرز یا سعید مظفری که بدبختانه هیچکدوم رو انتخاب نکردن!

اینجور صحنه هاش نسبت به برکینگ بد خیلی کمتره مخصوصا تو فصل های ابتدایی، تا اونجاییکه یادمه فقط تو فصل پنج و شیش چندتا صحنه برهنگی جزئی داشت

با یه حرکت پوست جانی استورم رو کند!